Ludie Gootjes-Klamer
Voor mij is het zichtbare het geheim van het onzichtbare.
Gisteravond werden de bomen achter ons huis beschenen door de ondergaande zon. Ze zette nog net de bladeren in vlam. Het felle kopergeel achter het donkere groen straalde. Dat is voor mij een teken van Gods trouw en glorie. Even staat de tijd stil en voel je eeuwigheid. Het waarnemen van bijzondere dingen zet me aan het nadenken over de betekenis ervan. Het kan me verwarren maar ook troosten.
Door te schilderen maak ik verbinding tussen mijn hoofd en mijn hart. Met eenvoudige middelen probeer ik een krachtig beeld te maken. Daarbij is kleur belangrijk voor de sfeer en de emotie. De vormen worden door duidelijke contourlijnen zichtbaar. Het ritme van de penseelstreek en de structuur van de materialen zorgen voor een levendig oppervlak. Onderzoek: Voor mijn schilderijen gebruik ik verschillende materialen als drager. Verf gedraagt zich anders als het opgebracht wordt op wol, katoen of linnen. Daardoor ontstaan spontane en genuanceerde structuren. Voor ruimtelijk werk combineer ik verschillende materialen. De diverse materialen hebben een eigen taal. Door ze te combineren versterken ze het beeld.
Onderzoek: De thema’s die ik onderzoek variëren. Landschappen, dromen, perspectief, verwachting, contact, wandelen, groei, balans, Bijbelse thema’s zoals, kruisiging, opstanding, staan in licht, water en brood, schrik e.a. Het proces: Achter elk werk zit een denkproces. Die gedachten vormen niet een letterlijk verhaal. Het is meer een zoekend proces van associatieve gedachten die verbonden worden met je gevoel en die in materiaal hun vorm en kleur krijgen. Eigenlijk onderzoek ik mijn eigen denken en gevoelens om ze te kunnen uitdrukken. Vrij, experimenterend, onderzoekend, beschouwend, reflecterend en makend komt het werk tevoorschijn. Soms met figuratieve elementen maar nooit zo realistisch dat het geen ruimte meer geeft voor de verbeelding van de kijker. Het werk moet gedachten, gevoelens, herinneringen “oproepen” of losmaken bij de kijker.
